Het eerste artikel dat ik las over homoseksuele ouders en kinderen, ging over een Belgisch homokoppel en hun draagmoederschap in Oekraïne.
Ik heb dit onderwerp gekozen omdat het iets is waar ik zelf veel bewondering voor heb en omdat dit in onze maatschappij heel actueel is. De dag nadat ik mijn onderwerp gekozen had stond dit artikel in de krant, ik vond dat dit verhaal een heel goede basis was om mijn blog te verrijken zowel op religieus als op levensbeschouwelijk vlak en op vlak van onderwijs. Momenteel is homoseksualiteit zoals ik reeds vermelde een zeer actueel en actief onderwerp in onze maatschappij en is het is zeker iets waar ik later als kleuteronderwijzeres in contact mee zal komen. Volgens de Belgische wet hebben homoseksuele koppels op dit moment dezelfde rechten als hetero's en toch wordt er op sommige vlakken nog steeds onderscheid gemaakt. Zelf merk je ook dat men met homoseksualiteit steeds meer naar buiten komt en ik vind dat zij net zoals hetero's volledig dezelfde rechten moeten krijgen en als evenwaardig moeten beschouwd worden. Daarnaast zou ik aan de hand van dit onderwerp ook eens een kijkje willen nemen hoe andere culturen/ landen hier tegenover staan! Reageren zij op dezelfde manier of vinden ze dit onaanvaardbaar?
Bron : Het Nieuwsblad (red), Misschien kunnen we Samuel volgende week omhelzen, internet, (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G1336IUT2 )
zondag 20 februari 2011
Mijn eigen mening
Lange tijd ging men er van uit dat homoseksualiteit iets onnatuurlijks was, het lag aan de opvoeding die het kind kreeg. Later werd wel degelijk bevestigd dat het aangeboren was.
Jaren lang vonden de meeste mensen homoseksualteit onaanvaardbaar en was dit niet tolereerbaar. Zelf vind ik dat homoseksuelen dezelfde rechten en evenveel respect verdienen als hetero's, een onderscheid tussen beiden is ronduit belachelijk. Steeds meer en meer mensen durven ervoor uit te komen dat ze homoseksueel zijn en daar is helemaal niets mis mee. Zo leerde ik vier jaar geleden in mijn vriendenkring iemand kennen die homoseksueel is. Nu nog na al die jaren zijn wij heel goeie vrienden en kan ik met hem even goed overweg als met hetero's. Als ik met mijn vrienden en met hem weg ga merk je niet dat hij homo is. In het begin van onze vriendschap wist ik dit ook helemaal niet, toen hij mij dit vertelde wilde ik dit eerst niet geloven en dacht ik dat hij me beet wilde nemen. Hij neemt namelijk graag mensen beet en daarmee, maar uiteindelijk door de rest van onze vriendenkring wist ik dat hij het meende. Ik ben dan ook blij dat hij daarvoor is uitgekomen en mij dit verteld heeft. In mijn vriendenkring ken ik ook iemand waarvan zijn ouders homoseksueel zijn, hij heeft twee mama's. In begin was ik wel wat geschrokken, omdat je je daar totaal niet aan verwacht en ik wist ook niet zo goed hoe ik mij moest gedragen. Ik heb dat toen ook tegen mijn vriend verteld, hij nam dit heel goed op. Het is gewoon dat je je daar niet aan verwacht, maar het zijn twee mensen net zoals hetero's. Verder is de wet ook bijgedraaid, homoseksuelen mogen nu ook een kind adopteren of ze krijgen ook een kans op kunstmatige inseminatie. Vroeger vonden de meeste mensen dat een kind die opgroeide in een gezin met twee mama's of twee papa's zich niet volledig kon ontwikkelen. Maar zij kunnen net zo goed als hetero's ook goede ouders zijn en net zo goed een kind opvoeden. Daarom vind ik het van belang dat zowel de mensen in de thuis- als de schoolomgeving hier gepast op reageren. Een kind mag er nooit onder lijden, omdat zijn/haar ouders van hetzelfde geslacht zijn. Door dit onderwerp te verrijken en te onderzoeken kom ik op deze manier ook meer te weten over homoseksuele koppels en hoe ik hier later als kleuteronderwijzer op een gepaste manier mee kan omgaan en in de klas kan aanbrengen.
Jaren lang vonden de meeste mensen homoseksualteit onaanvaardbaar en was dit niet tolereerbaar. Zelf vind ik dat homoseksuelen dezelfde rechten en evenveel respect verdienen als hetero's, een onderscheid tussen beiden is ronduit belachelijk. Steeds meer en meer mensen durven ervoor uit te komen dat ze homoseksueel zijn en daar is helemaal niets mis mee. Zo leerde ik vier jaar geleden in mijn vriendenkring iemand kennen die homoseksueel is. Nu nog na al die jaren zijn wij heel goeie vrienden en kan ik met hem even goed overweg als met hetero's. Als ik met mijn vrienden en met hem weg ga merk je niet dat hij homo is. In het begin van onze vriendschap wist ik dit ook helemaal niet, toen hij mij dit vertelde wilde ik dit eerst niet geloven en dacht ik dat hij me beet wilde nemen. Hij neemt namelijk graag mensen beet en daarmee, maar uiteindelijk door de rest van onze vriendenkring wist ik dat hij het meende. Ik ben dan ook blij dat hij daarvoor is uitgekomen en mij dit verteld heeft. In mijn vriendenkring ken ik ook iemand waarvan zijn ouders homoseksueel zijn, hij heeft twee mama's. In begin was ik wel wat geschrokken, omdat je je daar totaal niet aan verwacht en ik wist ook niet zo goed hoe ik mij moest gedragen. Ik heb dat toen ook tegen mijn vriend verteld, hij nam dit heel goed op. Het is gewoon dat je je daar niet aan verwacht, maar het zijn twee mensen net zoals hetero's. Verder is de wet ook bijgedraaid, homoseksuelen mogen nu ook een kind adopteren of ze krijgen ook een kans op kunstmatige inseminatie. Vroeger vonden de meeste mensen dat een kind die opgroeide in een gezin met twee mama's of twee papa's zich niet volledig kon ontwikkelen. Maar zij kunnen net zo goed als hetero's ook goede ouders zijn en net zo goed een kind opvoeden. Daarom vind ik het van belang dat zowel de mensen in de thuis- als de schoolomgeving hier gepast op reageren. Een kind mag er nooit onder lijden, omdat zijn/haar ouders van hetzelfde geslacht zijn. Door dit onderwerp te verrijken en te onderzoeken kom ik op deze manier ook meer te weten over homoseksuele koppels en hoe ik hier later als kleuteronderwijzer op een gepaste manier mee kan omgaan en in de klas kan aanbrengen.
Welkom!
Hallo,
welkom op deze blog.
Binnen het kader "Religie, Zingeving en Levensbeschouwing" hebben wij de opdracht gekregen om ons te verdiepen in een onderwerp omtrent religieuze en levensbeschouwelijke fenomenen van onze samenleving en er persoonlijk op te reflecteren. Mijn aandacht werd direct getrokken naar een artikel in "Het Nieuwsblad", hierbij gaat het over een Belgisch homokoppel dat na twee jaar eindelijk het heugelijk nieuws kreeg dat hun zoontje Samuel uit Oekraïne een Belgisch paspoort krijgt.De nieuwe wet laat toe dat homoseksuele koppels mogen adopteren, een kind kunnen krijgen via kunstmatige inseminatie of een draagmoeder kunnen zoeken om hun kinderwens te laten uitkomen. Toch wordt er hier nog veel commotie rond gemaakt en blijft het moeilijk. Hoe reageert de omgeving op de adoptie? Willen homoseksuele koppels wel overgaan tot adoptie? En hoe zit het met de kinderen zelf?
De inspiratie die mijn blog heeft doen starten:
Het Nieuwsblad (red), Misschien kunnen we Samuel volgende week omhelzen, internet,
Abonneren op:
Posts (Atom)